Omawiane świadczenie- kapitalizację renty- precyzuje art. 447 k.c., stanowiąc, iż „z ważnych powodów sąd może na żądanie poszkodowanego przyznać mu zamiast renty lub jej części odszkodowanie jednorazowe. Dotyczy to w szczególności wypadku, gdy poszkodowany stał się inwalidą, a przyznanie jednorazowego odszkodowania ułatwi mu wykonywanie nowego zawodu”. Przybliżając krótko charakter tej wyjątkowo ważnej instytucji prawa odszkodowawczego, wskazać należy, że jest ono świadczeniem osobistym, które ma na celu ułatwienie dalszego bytu osobie poszkodowanej. 

Podkreślenia niemniej wymaga, iż konieczną przesłanką dopuszczalności odstępstwa od ogólnej zasady przyznania renty odszkodowawczej i zastosowania wyjątku w postaci jednorazowego odszkodowania, jest istnienie ważnych powodów. Jeden z nich został wymieniony w cytowanym wyżej przepisie. Ma on jednak charakter przykładowy, na co wskazuje określenie „w szczególności”. Podzielić należy w tym miejscu stanowisko wyrażone w doktrynie, że ważnym powodem w rozumieniu tego przepisu jest bowiem każda istotna, leżąca w interesie osoby poszkodowanej, potrzeba zaspokojenia wydatków, jako że przepis art. 447 k.c., został przewidziany w celu zapewnienia osobie poszkodowanej pełniejszej ochrony jej praw do odszkodowania. Innymi słowy, zastąpienie renty jednorazowym odszkodowaniem jest dopuszczalne, gdy w wyjątkowych sytuacjach odszkodowanie wypłacone jednorazowo jest bardziej korzystne dla osoby poszkodowanej niż renta. Jak podkreśla się w orzecznictwie sadów powszechnych i Sądu Najwyższego, ma to w szczególności miejsce wówczas, gdy zapewni jej zaspokojenie tych wszystkich potrzeb tak bieżących, jak i przyszłych, dla których zaspokojenia przeznaczoną była renta, a równocześnie z punktu widzenia szeroko pojętego interesu osoby poszkodowanej, będzie to bardziej korzystne od renty (zob. wyrok SA w Poznaniu z  dnia 31.07.2003 r., sygn. akt: I ACa 568/03). Pozostając na gruncie prezentowanego stanowiska, uzupełniająco dodać należy, że ważnym powodem, uzasadniającym żądanie kapitalizacji renty na podstawie art. 477 k.c., może być również umożliwienie osobie poszkodowanej, która stała się inwalidą, wykonywania nowego zawodu przez podjęcie działalności handlowej, chociażby we własnym sklepie (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 28.10.1999 r., sygn. Akt: II UKN 175/99). 

Kapitalizacja renty w zasadzie jest tożsama z zawarciem ugody w zakresie wyłącznie roszczeń rentowych poszkodowanego. Ostateczna kwota, jaką poszkodowany będzie mógł uzyskać z tego tytułu będzie uzależniona od wielu czynników – wieku osoby poszkodowanej, charakteru doznanych przez nią obrażeń ciała czy stałych comiesięcznych kosztów jej utrzymania (koszty zakupu leków, opieki osób trzecich, dojazdów do placówek medycznych, itp.).

Niejednokrotnie, kapitalizacja renty okazuje się znacznie bardziej korzystna dla osoby poszkodowanej niż tożsame świadczenie wypłacane w stosunku miesięcznym. Kwoty skapitalizowany rent zazwyczaj sięgają poziomu kilkuset tysięcy złotych, co umożliwia poszkodowanym na przykład rozpoczęcie własnej działalności gospodarczej i powrót do pracy zawodowej czy usamodzielnienie się poprzez zakup lokalu mieszkaniowego i przystosowanie go do potrzeb osoby niepełnosprawnej.

 

NASZA SPRAWA:

1. J.P. c/a STU Ergo Hestia S.A. – kapitalizacja renty na kwotę 250.000,00 zł;
2. D.M. c/a PZU S.A. – kapitalizacja renty na kwotę 375.000,00 zł.